Έτσι, ζήτησαν να τους καταβληθεί νομιμοτόκως ως αποζημίωση για τη μείωση της αξίας του ακινήτου τους από την υπέρβαση του νομίμου ύψους της παρακείμενης οικοδομής κ.λπ., το ποσό των 125.820 ευρώ, και ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης για όλα τα επίμαχα περιστατικά προσβολής της προσωπικότητάς τους, το ποσό των 80.000 ευρώ. Η ανοικοδόμηση του αυθαίρετου ακινήτου ξεκίνησε το 2003, αλλά λόγω πολεοδομικών παραβάσεων οι εργασίες διακόπηκαν για να συνεχιστούν το 2005, αφού αναθεωρήθηκε η άδεια. Ένα έτος μετά, από την Πολεοδομία διαπιστώθηκαν διάφορες πολεοδομικές παραβάσεις και η οικοδομή κρίθηκε κατεδαφιστέα. Έκτοτε παρέμενε ημιτελής, αλλά περί τα τέλη του 2010 συνεχίστηκαν οι αυθαίρετες εργασίες και έγινε νέα καταγγελία στη Νομαρχία, με αποτέλεσμα η επίμαχη οικοδομή να κριθεί και πάλι κατεδαφιστέα. Πράγματι, το Εφετείο Αθηνών επιδίκασε αποζημίωση στους θιγόμενους ιδιοκτήτες της παρακείμενης διώροφης κατοικίας (μεζονέτα), αλλά σε μικρότερο ύψος από αυτό που ζητούσαν με την αγωγή τους. Δηλαδή, επιδίκασε νομιμοτόκως ως αποζημίωση το ποσό των 33.552 ευρώ για ηθική βλάβη και ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση για προσβολή της προσωπικότητάς τους το ποσό των 2.000 ευρώ. Ο ιδιοκτήτης που είχε υπερβεί το νόμιμο ύψος στην οικοδομή του προσέφυγε στον Αρειο Πάγο ζητώντας να αναιρεθεί η εφετειακή απόφαση που τον υποχρέωνε στην καταβολή αποζημίωσης και χρηματικής ικανοποίησης. Όπως αναφέρεται στη δικαστική απόφαση από την υπέρβαση του ύψους, αφενός «παρεμποδίζεται η θέα στην παρακείμενη κατοικία», αφετέρου «δεν υπάρχει επαρκής φωτισμός και αερισμός αυτού, με περαιτέρω συνέπεια την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και την αισθητική υποβάθμιση της ιδιοκτησίας». Περαιτέρω, οι πολεοδομικές παραβάσεις στην οικοδομή «έχουν επιφέρει απομείωση της αντικειμενικής αξίας του παρακείμενου ακινήτου, το οποίο, σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, σε συνδυασμό και προς τα λοιπά αποδεικτικά στοιχεία, ανέρχεται σε ποσοστό 20%».
